ماشين‌هاي اداري فرزين

از سال 1391 شروع به نوشتن ترانه كردم، اصول اوليه‌ي كار رو واقعاٌ نمي‌دونستم ولي حرفايي براي گفتن داشتن و از اول به شدت علاقه داشتم ترانه اجتماعي بنويسم و از چيزهايي بگم كه سال‌ها آزارم مي‌داد. اولين ترانه‌اي كه نوشتم ارابه آهني بود كه به حال و هواي داخل واگن‌هاي مترو پرداختم، جايي كه خودم خيلي ازش استفاده مي‌كردم براي اين كه برم سر كار و برگردم خونه و هميشه ذهنم درگير اين بود كه چه اتفاقات عجيبي اينجا ميفته !

چون در كنار ترانه نويسي دوست عزيزم مهرداد مرادپور كار آهنگسازي و تنظيم انجام مي‌داد بنابر اين ترانه‌نويسي من جهتي پيدا كرد براي كاربرد تحت قابل اثر موسيقايي و مجبور شدم بيشتر به وزن و سادگي كلام بپردازم. 

از طرفي گفتم علاقه زيادي به نوشتن ترانه اجتماعي داشتم و چون اكثر خوانندگان ترجيح ميدن ترانه‌هاي عاشقانه بخونن كه ظاهراٌ مخاطب بيشتر داره خودم وارد عمل شدم و شروع كردم به ساخت ملودي، يكي از اين ترانه‌ها با ايده اوليه‌ي هادي يوسفي عزيز تبديل به آهنگ اينجا ايرانه شد. در اين آهنگ به وضعيت عجيب و غريب رانندگي در شهر و بدقولي و يكسري ضد ارزش‌ها پرداختم. كارهايي كه انقدر برامون عادي شده انگار درستش همينه، چپ و راست همه لايي كشون ميرن پشت هم توي ساده رو فحش ميدن !

چند وقتيه كمتر ترانه مي‌نويسم شايد توقعم از خودم بالا رفته و دوست دارم خيلي بهتر باشم، مي‌نويسم اما منتشر نمي‌كنم، اميدوارم بتونم ترانه‌هاي منسجم‌تر و اصولي تري بنويسم و علاقه دارم ترانه‌هاي خودم رو با صداي خوانندگان ديگر هم بشنوم. 

اميدوارم هيچ وقت ترانه نوشتن و رها نكنم چون اعتقاد دارم بعضي حرفها هست كه بهتره ترانه بشن !! بعضي دردها هست كه شايد اينجوري بهتر بيان بشن. دوست دارم كه روزي برسه كه ترانه هاي فرزين شعاريان حرف دل مردم باشه. 

                                                                                                                      فرزين شعاريان پاييز 1400