ماشين‌هاي اداري فرزين

یه جای شلوغِ این شهر
بوی خاطراتو داره

خونه‌ای که بچّگی‌ رو
به یاد ماها میاره

اون روزا تو بازیامون
غم و غصّه جانداشتن

همه پیشِ هم می‌موندن
پا رو حرفا نمی‌ذاشتن

×××
آروم و گرم و صمیمی

شبای بلندِ یلدا

پدر و مادر بزرگا
قصه می‌گفتن تا فردا

به خیال ما می‌موندن
کنار ما تا همیشه

خونه‌ی خاطره‌هامون
سرد و بی‌صدا نمیشه

×××
کسی از تنهایی چشماش
خیره به دری نمی‌‌موند

ماه واسه خوابِ شبونه
با لالایی قصه می‌خوند

درای همیشه باز و
سفره‌های با سخاوت

دستای همیشه همراه
چشمای غرقِ نجابت

×××
حالا این خونه‌ی تاریک
دل به خاطرات داده

سقف و دیوارش هنوز هست
امّا قلبش ایستاده

                                                               اسفند 1393