مهرسازی هنری است که از ادوار بسیار دور تاکنون مورد استفاده ساکنان ممالک مختلف بوده است. بشر برای جلوگیری از هرج و مرج، صنعت حکاکی و مهرسازی را ابداع کرد، تا ضامن سلامت جامعه خویش باشد.

این صنعت  بیش از 5 هزار سال سابقه تاریخی دارد و باستان شناسان در کاوش های خود مهرهای نقش دار استوانه ای و مخروطی شکل را یافته اندکه قدمت رواج آنها بعد از حمله ایلامی ها به کشورمان، به سه هزارو پانصدسال پیش از میلاد مسیح می رسد.

هدف اصلی ساخت مهر، رسمیت بخشیدن به مدارک و اسنادی است که به مهر مزین شده اند. کاربرد مهر ها قبل از پیدایش خط، به منظور شناسائی و معرفی افراد بوده است و امروزه بعد از گذشت هزاران سال به منزله شناسنامه اشخاص به حساب می‌آید. لذا حکاکان و مهرسازان روز به روز، در ساختن و شکیل نمودن آن، ذوق و سلیقه نشان داده اند.

از آن زمان به بعد، عدم اثر مهر در پایان نوشته ها، بدون اعتبار و غیرمستند قلمداد شده و هیچگونه طومار، فرمان، وقف نامه، عقدنامه و نوشته بدون مهر ارزش قانونی نداشته است. لذا در نوع و جنس آن وسواس خاصی به کار می رفته، که انواع برنجی، مسی، یشم، بلور، مرمر، عقیق، دُر و لاجوردی بدین منظور مورد استفاده قرار می گرفته است. بهترین و مرغوب ترین نوع مهر ازنظر جنس و ارزش، از سنگ عقیق می باشد. (مطالب برداشته شده از سايت شيراز مهر)